در ایران باستان بجای کلمات خانم و اقا که ریشه مغولی دارند اجداد خوش سلیقه ما به زن مهربانو می‌گفتند یعنی کسی که مهر خلق میکند
و به مرد مهربان می‌گفتند به معنای نگهبان مهر .....
همدیگر رو با این کلمات پرمعنا صدا بزنیم ...
"مهربانو " همسر ، مادر، دختر، خواهر، دوست،
"مهربان" همسر، پدر، پسر، برادر، دوست....
حال تو چه مهربانویی یا مهربان ، این رسالت زیبای مهرورزی را در کلمات جاری کن تا ریشه عشق سیراب شود .....
تاریخ : یکشنبه 93/7/6 | 12:56 صبح | نویسنده : م- غ | نظرات ()