قاصدک  غم دارم غم آوارگی ودر به دری 

غم تنهای و خون جگری 

قاصدک  وای به من.. همه از خویش مرا می رانند...

  همه دیوانه و دیوانه ترم می خوانند...

مادر من غم هاست  مهدو گهواره ی من ماتم هاست...

قاصدک  دریابم روح من عصیان زده و طوفانیست آسمان نگهم بارانیست

 قاصدک  غم دارم  غم به اندازه سنگینی عالم دارم...

قاصدک  غم دارم غم من صـحـراهاست...

 افق تیره ی او ناپیداست

 قاصدک   دیگر از این  پس ...منم و تنهایی

 و به تنهایی خود در هوس عسیایی

وبه عسیایی خود منتظر معجزه ی غوغایی

قاصدک  حال گریزش دارم  می گریزم به جهانی که در ان پستی نیست...

 پستی و سستی و بد مستی نیست...

 می گریزم به جهانی که مرا ناپیداست...

 شاید آن نیز فقط یک رویاست...