باورم کن
باورم کن باورم کن
باورم کن انچه هستم
بس که ناباوری دیدم
تو خودم هر بار شکستم
باورم کن خیلی خسته م
از غم ناباوری ها
توکمک کن تا نباشم
ایه دربه دری ها
رگبا تلخ دورنگی
دشنه زد به تار وپودم
ازغم نامرده ذرات وجودم
دیگه باورم نمی شه
که هنوزم زنده هستم
گرچه می دونم که پاکی
شده باعث شکستم
باورم کن که تو سینه
غم دارم به حجم فریاد
اخه این غم کمی نیست
که صداقت رفته بر باد
زیر این گنبدوحشی
توی این دل نگرونی
توبیاهمسفرم باش
اگه تو بخوای می تونی
تو می تونی تومی تونی
تاریخ : یکشنبه 89/8/16 | 1:39 عصر | نویسنده : م- غ | نظرات ()